Pielen aan de Waal

Ik wil ’s zomers nog weleens in de auto stappen en naar de Waal rijden. Meestal wel goed voor wat roofblei of winde. En omdat het eindelijk niet meer zo heet was besloot ik dit vanmorgen te doen, Dus sukkelde ik rond 7.00 naar mijn stekken aan de Waal. Ergens tussen Zaltbommel en Zuilichem. Daar tref je namelijk een tamelijk gevarieerd aanbod aan stekken. Op de eerste stek, een paar mooie strekdammen waar de duwbakken zowat binnen werpbereik komen langs varen was geen leven te zien of te voelen. Normaliter zie je hier altijd wel wat aan de oppervlakte of klapt er hier of daar een roofblei. Niets dus. Wat wel opviel was dat het water op de waal bepaald laag stond. Maar dat verbaasde me uiteraard niets.

Op de tweede stek was het warempel druk. Een of andere wandeltocht leek er te starten. In de verte zag ik een vliegvisser staan op een stukje water dat parallel met de rivier loopt. Ook zag ik wat azende vis. Kleintjes. Maar toch! De vliegvisser keerde echter huiswaarts en even later spraken we elkaar. Het was bar slecht gesteld met zowel de roofblei als winde vangsten. Al weken. Zo liet hij me weten. Maar er zou wel wat klein spul te vangen zijn op nimfjes. Lekker pielen dus!

Met die lage waterstand stuw het zeewater kilometers ver land inwaarts op. Zo was deze krab (en nog meerdere exemplaren) uiteindelijk toch in te zoet water terecht gekomen.

Een fraaie stek die zelfs haast buitenlands oogt!

En dat heb ik dan ook maar gedaan. In de zon, met een fris windje in de rug, stripte ik keer op keer mijn gifgroene nimfje binnen op mijn dierbare “Dutch Delight”. Een echte Ben Pont. Kenners weten wel wat ik bedoel. Gemaakt om mee te nimfen destijds. En dat is alweer een hele poos gelden. En wat die andere vliegvisser zei klopte als een bus. Geen enkele grote vis gevangen. Wel massa’s baby windes, baarsjes en roofbleitjes. Ik hoefde me dus beslist niet te vervelen. Ondertussen lekker mijmeren of van alles en nog wat. Geloof me. Ik heb me prima vermaakt!

erikdenoorman