Ferdinand’s eerste
Zondag 25 november om 10.00 hadden we, een hele poos geleden al, afgesproken. Dat het dan 3 graden zou zijn met een oostenwind wisten we natuurlijk nog niet. Verreweg van ideaal om snoeken te belagen. Dat weet iedereen maar van afzeggen was uiteraard geen sprake. Ik was er in elk geval op tijd bij. Een half uur tevoren zette ik mijn auto aan de wetering, dronk een bak hete koffie, luisterde wat naar de radio en besloot toen maar alvast een paar worpjes te doen. Henk en Ferdinand waren immers pas ergens tussen Harderwijk en Amersfoort.
Ik koos voor een plekje aan deze eeuwenoude wetering waar ik tot dusverre geen vis had gespot, Vorig jaar wel. Een heel dikke 90-er viel me toen ten deel. Na een paar worpjes zag ik een meter of drie achter mijn streamer een dikke kolk. Een fractie later werd mijn streamer gepakt door een heel fraaie snoek. Deze sloeg nog een dikker modderkolk en zette er direct de gang in.
Na een fijne dril mocht ik, een beetje voor mijn beurt, de vis landen. Een beetje uit verband geraakte bleke kleisnoek met een heel grote kop en een klein staartje. Net geen 90 cm. wat een mooie start van de dag!
Wat later arriveerden Henk en Ferdinand. En zowaar ook Marco en Willem. Een gezellige gang dus. Na het handjes schudden gingen we te veld. Ik zag de mannen hun plek kiezen en werpen. Henk was hier al eerder geweest. Marco kent de stek ook. Voor Willem is het een beetje zijn thuiswatertje. Maar voor Ferdinand zou het mooi zijn als hij hier zijn eerste snoek aan de streamer zou haken. Ik ving nog twee kleinere snoeken en had echt het gevoel dat het een mooie dag qua vangsten zou gaan worden. Niets bleek minder waar.
Gelukkig ving Ferdinand toch op enig moment zijn allereerste streamersnoek. Geen lel van een ding maar gewoon een mooie vis. En wat de rest van ons, nu zelfs ook met assistentie van Willem, presteerde was minimaal. Geen snoek kwam er meer aan de kant. Ook niet voor Henk die in mijn bijzijn maar niet tot vis komt. Hoe is het toch mogelijk!
Of het daardoor een slechte dag was ? Nou nee hoor. De gezelligheid van zo’n clubje kerels, de hete soep, roggebrood met spek en rookworsten maakten ons gelukkige mensen. Met een druppel aan de neus, dikke jassen en een positieve instelling kun je immers een topdag beleven. Mannen bedankt ! Ennuh… volgende keer (nog) beter he!
erikdenoorman
De zeeltsnoek
Het was twee weken geleden dat ik in de polder het water steeds zag opbollen. Op een rare manier. Ik was er aan het streameren op snoek en werd er nieuwsgierig van. Voorzichtig sloop ik naderbij en, dankzij mijn polaroid zonnebril werd ik getuige van een merkwaardig schouwspel. Een heel beste snoek zwom er rond met een heel beste zeelt dwars in de bek. De snoek zwart, de zeelt goudkleurig. Dat de snoek de zeelt als maaltijd had verkozen was gezien de omvang van die zeelt, zo rond de 45-50 cm. op zich al bijzonder. Waren de ogen van de snoek groter dan de maag? De snoek had er dus flink moeite mee maar gaf niet op. Wat ik nooit eerder had gezien was onthutsend te noemen. De snoek duwde de zeelt steeds tegen de kant aan in de hoop ‘m beter voor zijn (haar) keelgat te krijgen. Dat veroorzaakte die rare bewegingen in het water. Het bleef zich maar herhalen en als het weer eens niet lukte zwom de snoek een paar meter verder. Met zijn gouden buit nog steeds dwars in de bek. Dat schouwspel, in het heldere polderwater bleef zich voltrekken totdat beiden dieper in het water verdwenen en om een gegeven moment geheel uit het zicht verdwenen. Zo ook het opbollende water.
Ik vertelde bovenstaande aan Hans W. die mij, een dikke week later, vergezelde met een streamersessie op hetzelfde water. “Tussen hier en daar gebeurde het’ zei ik nog. Hans begon hier met werpen. Ik daar. Beiden niet echt in de vooronderstelling dat precies deze vis interesse zou tonen in onze bindsels.
En of het nu inderdaad die specifieke snoek was zullen we wel nooit echt zeker weten. Maar mijn wit/rode mangum streamer werd in slow motion vanuit de flank aangevallen. Een heel beste snoek zette zich in beweging. Ik riep Hans erbij en schatte de snoek in de 90 centimeter. Maar dat waardeerde ik op tijdens de dril. Dit kon wel eens een meter worden! De snoek verzette zich hevig en trok meerdere malen mijn #8 in een hoepel. Als de vis linksaf wilde dan ging ie dat. Zo ook rechtsaf. Meer smaken zijn er in een diepe polderwetering eenvoudig niet.
Hans worstelde met het schepnet, dat wilde maar niet uitschuiven. Ook had hij mijn camera in de hand. Ik concentreerde me op de enorme vis. Want dat wisten we alvast. Het moest haast wel een metersnoek zijn. En die zijn tamelijk zeldzaam in de polder. Ook zagen we dat de gehele streamer aan de buitenkant van de bek zat. Was de vis wel goed gehaakt?
Enfin, het gelukte ons de vis in het schepnet te krijgen. Twee maal zelfs. De eerste keer sprong ze er namelijk gewoon weer uit. Met krachtinspanning en door de jaren opgedane ervaring wist Hans de vis uiteindelijk bekwaam te landen. Wat een grove en zware snoek! En wat een mooi schubpatroon! Eenmaal aan de kant bracht het meetlint uitkomst. Een heel dikke meterdame. En het mooiste is dat we er beiden van konden genieten. Dus vanaf nu is de plek waar we deze vis vingen definitief verbonden met de zeeltsnoek.
erikdenoorman
Bij het water aangekomen was alles anders dan ik me had voorgesteld. Het water was koffiekleurig en had geen centimeter doorzicht. Bovendien stroomde het als een gek. Absoluut niet ideaal. Ik twijfelde er niet eens aan dat we die dag geen vis zouden gaan haken. En ja, laat Jos dan gewoon maar zijn eigen blauwe streamer er aan knopen.
Double date
Soms vallen dingen prachtig mooi samen. Ik had al een poos een afspraak staan met twee vliegvissers om eens met z’n drieën wat te ondernemen en wat skills bij te spijkeren. Tiago en Jan Piet.
Door omstandigheden was het daar nog niet van gekomen. Bovendien had ik het verzoek gekregen wat te roepen bij de terugkom dag van de voormalige beginnende vliegvissers van de NNVV op Baggelhuizen (Assen). Nou, die zaken bleken perfect met elkaar te matchen.
In alle vroegte ving ik aan met de toch wel fikse rit van Soest naar Assen. Met een thermosflesje koffie en het donkerbruine geluid van Johnny Cash verliep die rit over de A28 buitengewoon voorspoedig en relaxed. Mooie luchten !
Maar goed ook. Want het ‘uit het werk’ etentje en de daaraan voorafgaande puzzel in een escape room van vrijdagavond zaten me nog in de koude kleren. Een personeelsuitje. Teambuilding zeg maar. Je moet er van houden. Ik zelf heb na 9 uur werken niet zoveel goesting vreemde raadsels op te lossen. En het eten was, in de continue met 80decibel gevulde ruimte, niet echt spannend te noemen.
Wederom koffie nadat ik mijn auto had geparkeerd bij het clubgebouw van de NNVV. Geserveerd door vriend en vismaat Henk H. (aka kermit). Het leven is soms zo zoet! Dan heb ik het nog geeneens over de later gepresenteerde keurslager gehaktballen!
De ex-beginnelingen stroomden binnen. Zo ook Tiago, één van de twee die ik de rest van de dag op sleeptouw zou nemen. De powerpoint presentatie om de beginners wat op weg te helpen naar gevorderden verliep prettig en werd, zo vernam ik, als nuttig en leuk ervaren. Altijd fijn te horen omdat er ook best wel wat werk in zit.
Wat later verscheen ook Jan Piet. Tiago, Jan Piet en ik zochten een plekje waar we rustig wat rustig aan een beetje konden knoeien met werpen. Nu ben ik beslist geen kei om een ander werpen aan te leren maar, tot mijn verbazing, werkte mijn prevelement over o.a. energieoverdracht wonderwel. Tiago wierp na enig oefenen een mooie rechte 15-20 meter lijn uit. Jan Piet beheerste dit al dus werd het tijd er een streamertje aan te knopen den de , onlangs uitgezette, regenbogen te gaan sarren.
En ook dat lukte, onder de stralende zon en absurde temperaturen, ook nog eens. NNVV blij, Tiago en Jan Piet blij, Ik blij. Kortom. Het was weer een fijne dag!
erikdenoorman
Tot mijn verbazing stond hij op de zelfde camping als ik en had hij een auto met Nederlands kenteken. Dus de barrière om kennis te maken was snel geslecht. Joop liet me zijn bi en tricolore klinkhamers zien en vertelde hoe hij ermee viste. Ik moest de dag erop maar eens mee gaan. En zo kwam het dat ik leerde aanbeten te zien die ik eerder nooit opmerkte, mijn vlieg beduidend langer dragvrij kon laten driften en… veel en grote vlagzalmen ving.
Vandaag had ik het genoegen met Wilco R. te gaan vissen op snoek. Dat had hij in zijn half jaar durende vliegvisloopbaan nog nooit gedaan. Omdat hij (nog) niet over het juiste materiaal beschikte tuigde ik een lekker strakke #6 voor hem op met een dartel streamertje. We hadden afgesproken in een mooi poldergebied waar je doorgaans lekker kunt vangen. Elk jaar pak ik er wel snoek tegen de meter weg. Maar dat is pas later in het seizoen. Wilco moest uiteraard even wennen aan het werpen van een forse streamer maar pakte de draad (letterlijk en figuurlijk) snel op.
Zo’n eerste snoek op een streamer is prachtig natuurlijk. Vooral het zien en voelen van die aanbeet. Wilco haakte al rap een klein exemplaar. Maar dat was mooi om te zien hoe alles werkte. Later ving hij er nog eentje van tegen de 70 cm. Een mooi formaat poldersnoek waar je best trots op mag zijn. Het was pas later dat ik er ook nog een paar pakte. Maar dat gaf niets natuurlijk. Als je iemand op sleeptouw neemt wil je ook dat hij vangt. De streamer waarop het allemaal gebeurde kreeg hij mee naar huis. Spoedig verwacht ik hem aan de waterkant met zijn eigen hengel en zo.
erikdenoorman
Pagina 2 van 3
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Erik's belevenissen