Walden-pond

               
               
               
               
Titanium onderlijntjes maken
 
 
Als je gaat snoeken, met welke vistechniek dan ook, ontkom je er niet aan je kunstaas aan iets te bevestigen dat niet door de snoek kapot kan worden gebeten. Want een snoek heeft een heel breed assortiment aan tandjes. En niet alleen aan de rand van de bek. Vroeger, toen we nog met levend aas mochten vissen, was een stalen kettinkje alom in gebruik. Later kwamen de, al dan niet geplastificeerde stalen onderlijntjes op de markt. Ik kan me nog herinneren dat vooral in het begin de kwaliteit nogal sterk verschilde per merk. Maar inmiddels zijn er prima exemplaren van te koop.
 
 
Tandjes zat. Een stalen onderlijntje in dit geval voorkwam lijnbreuk. Een goede tang zorgde voor probleemloos onthaken.
 

Streameren op snoek vergt ook een dergelijke bescherming tegen de vele tandjes. Sommigen beweren dat dik fluorocarbon voldoende zou zijn. Ik ben daar wat sceptisch over. Maar dat komt ook omdat ik niets erger vind een snoek te moeten lossen met de streamer nog in de bek. Daar kan ik echt ziek van zijn! Paar jaar terug kreeg ik van iemand een titanium onderlijntje. Sterk spul dat niet knikt of buigt en dus kaarsrecht blijft. Ook na veelvuldig gebruik. Sterker nog, met een paar van deze titanium onderlijntjes doe ik een heel seizoen! Het is wel flink duurder dan gewoon staaldraad.

Tegenwoordig maak ik ze zelf. Gewoon omdat ik dat leuk vind. Je kunt naar eigen wens variëren in lengte, wartels en afwerking. Ik maak ze zelden korter dan 30 cm of langer dan 40 cm. Dat dekt, voor wat betreft mijn poldervisserij de lading wel. Hieronder wat plaatjes over hoe ik ze monteer. Dezelfde werkwijze kun je uiteraard ook met gewoon staaldraad toepassen.
 
Over wartels is eindeloos te discussiëren. Ik heb vele soorten geprobeerd en kies uiteindelijk voor de ordinaire speldwartel. Wel van topkwaliteit overigens. Dit type dekt de lading en ik krijg ze, ook met heel koude fikken, altijd wel weer open als dat moet.
 
 
 
 
Ik schuif eerst een stukje krimpkous op de draad, dan de sleeve en vervolgens de wartel. Ik borg de lijn altijd met een extra lusje.
 
 
Met zo'n speciale tang druk je de sleeve plat. Als het goed is zit de verbinding nu muurvast. Als laatste gaat de krimpkous er over.
 
 
Dat zelfde doe ik aan de andere kant van de onderlijn waar een tonwartel straks de verbinding maakt met mijn onderlijn. Ofwel een meter 45/00. 
 
Zo ziet het uiteindelijke resultaat er uit. Mooie sterke onderlijnen met een goede kwaliteit wartels.
 
 
erikdenoorman