Over waden gesproken
Het oversteken van een hard stromende passage vergt altijd concentratie. Maar als je dat schuin met de stroom mee doet komt het geheid goed.
Vliegvissers zie je vaak wadend. Dat heeft als grootste oorzaak dat de werpafstand die we redelijkerwijs en effectief kunnen overbruggen beperkt is tot een 20-25 meter. We zullen dus naar de vis toe moeten. En niet zelden moeten we daarvoor te water. Gelukkig is daar prima kleding voor ontworpen en is er, in allerlei prijsklassen een goed waadpak te scoren. Dat geldt ook voor waadschoenen. Al zie ik vaak dat juist daar onterecht op bezuinigd wordt. Goed passende waadschoenen met zolen die geschikt zijn voor de ondergrond waarop je gaat staan ( laat je goed informeren over de voor en nadelen van o.a. vilt, vibram, studs) zijn zeer belangrijk voor je veiligheid.
Ook op zout water kun je uiteraard waden. Hier vormt echt kelp en zeewier voor een zeer gladde ondergrond.
Als je gaat waden kom je, door schade en schande vaak, er achter dat dit niet altijd gaat zoals je denkt. Zelfs op stilstaand water niet. Zo ben ik eens behoorlijk vast geraakt in de blubber en was ik blij dat er iemand bij me in de buurt stond om me te helpen uit die zuigende bagger te komen. Dat zelfde kan ook gebeuren trouwens met zand. Dat lijkt solide maar is het soms geheel niet. Oppassen is dus altijd noodzakelijk. Op vreemd water is een waadstok handig om zo nu en dan eens in de bodem te prikken en zo te beoordelen of een volgende stap nou wel zo handig is.
Voor dat je te water gaat even goed kijken hoe en waar loont altijd. Eenmaal te water, zakken dicht, bril op en gewoon voorzichtig bewegen.
Zeker als je wat onervaren bent is het gebruik van een waadstok beslist aan te raden. Want op stromend water is het een buitengewoon nuttig instrument om je veilig te verplaatsen. Zeker als we spreken over een behoorlijke stroming en wanneer je dieper waad is zo’n derde been verrekte handig. Die stok heeft me menig maal uit tamelijk benarde situaties gered. Primair bij het waden is dat je eerst de rivier, de stek, de pool die je wilt bevissen goed verkend. Een polaroid bril is daarvoor onmisbaar. Hoe ziet de bodem er uit? Zijn er obstakels? Waar wordt het plotseling te diep? Hoe kan ik weer veilig aan de kant komen? Wist je trouwens de meeste vliegvissers onderuit gaan als je bijna aan de kant zijn gekomen? Daar zijn de stenen dikwijls het gladst van algen en zo!
Beter is het om je vliegen collectie aan de kant te laten en alleen dat mee te nemen wat je wilt gebruiken in een klein(er) doosje.
En als het dan toch fout gaat? Ok, het gebeurt ons allemaal wel een keer dat je koppie onder gaat. Dan is het in elk geval fijn om te weten dat je in elk geval je dierbare spullen dusdanig in je visvest hebt gestopt dat ze niet los raken en wegdrijven. Er zijn al heel wat vliegendozen, tippetspoeltjes, camera’s, brillen enz. stroomafwaarts gegaan.
In tegenstelling tot verhalen die ik wel eens hoor kun je in een waadpak prima zwemmen. Ook als het volgelopen is. Het is dus zaak je hoofd (figuurlijk) koel te houden en niet in paniek te raken. Door schuin stroomafwaarts richting de kant zwemmen/drijven/ watertrappelen is de kans op ongelukken zeer gering. Tegen de stroom in terug is in elk geval absoluut geen optie en kost alleen maar energie.
Af en toe even pauzeren is wel zo prettig. Bovendien een mooi moment om even bij te praten, vliegen uit te wisselen en wat te eten of te drinken.
Op extreem water met harde stroming of een van de buitenwereld geïsoleerde omgeving en zo is het overigens veel veiliger om niet alleen te gaan. Een vismaat kan belangrijk zijn als er iets fout gaat. En dat hoeft niet perse met waden te zijn. Een verkeerde stap kan je bijvoorbeeld een botbreuk of dergelijke opleveren en dan is het toch wel heel erg fijn als er iemand ervoor kan zorgen dat er hulp komt. Ik heb overigens een fluitje aan mijn vest hangen dat een buitengewoon schril geluid geeft. Mocht het eens nodig zijn dan kan ik er de aandacht van anderen mee wekken. Het is maar een tip…
erikdenoorman
