Sulphurea parachute
Zomaar in eens kunnen ze er zijn. Middelgrote gele eendagsvliegen. Meestal in de 2e helft van de middag. Er waar de vissen dan ook op het azen waren, die kanariegele willen ze maar al te graag. De eerste keer dat ik me door deze eendagsvliegen liet verassen had ik niets in mijn vliegendoos dat geel genoeg was om als imitatie te dienen voor dit familielid van de Heptagenia’s. En dat had tot gevolg dat ik pas weer ging vangen tegen het begin op de avond toen de vissen zich weer aan de reguliere hap waagden. Ik was vastbesloten dat ik dit niet meer wilde meemaken en zat dezelfde avond nog gele eendagsvliegen te binden. Dan zou ik ze de volgende dag we eens een poepie laten ruiken. Nou, ik zal eerlijk zijn, de volgende dag geen enkele gele eendagsvlieg gespot natuurlijk.
Toch hield ik er altijd een stuk of wat paraat in mijn vliegendoos. En maar goed ook. Want ik heb ze op andere momenten, toen ze wel verschenen op het water, er direct aan kunnen knopen. En met succes mag ik wel zeggen. Tussen al de andere insecten door pikten ze die gele er telkens keurig tussenuit. Het zou kunnen zijn omdat ze ze beter kunnen waarnemen. Maar ook, wie zal het zeggen, dat ze net even wat lekkerder zijn. Feit is wel dat wij ze als vliegvisser wel uitstekend kunnen zien. En dat is nooit weg. Je kunt ze binden op haakje 14. Maar op de grote Scandinavische rivieren heb ik nog nooit een vis zien weigeren op een maatje groter. Hoewel het niet een 100% juiste imitatie kun je ze nog groter aanbieden als de grote gele meivliegen aanwezig zijn (Emphera Danica).
Ik bind mijn Sulphurea (sulphur = zwavel) net als veel van mijn eendagsvliegen parachutestijl. Dat wil zoveel zeggen dat om het vleugeltje heen een hackleveer horizontaal wordt ingebonden. De veer wordt dus niet om de haak gewikkeld maar om de vleugel. Die vleugel is overigens van lichtgele antron. Het lijfje is gemaakt van fijne gele dubbing en de staartfibers zijn van enkele fibers uit grijze hanenhackle. Bij dit insect is de staart trouwens langer dan het lijfje. Een parachutevlieg drijft goed, heeft een prima silhouet, is goed te volgen op het water en is duurzaam. Maar uiteraard kun je ook meer traditionele bindwijzen toepassen. Even googlen en er gaat een wereld aan afbeeldingen, foto’s en bindmethodes voor je open.
erikdenoorman
