Posten, de rode fjordengarnaal
Het is alweer een paar jaar geleden. Ik heb er op mijn website ook eerder al eens over bericht. Maar omdat na de genadeloze hack op mijn website, eind 2017,dat stukje verdwenen is nogmaals het verhaal en de bindwijze van deze rode garnaal die tot voor kort geen naam had. Nu wel dus: Posten! lees hier waar die naam vandaan komt. En maak je niet ongerust. Ik weet ook wel dat er meerdere rode garnaalpatroontjes zijn met andere namen. Maar deze is speciaal! In elk geval voor mij. Al was het alleen al omdat het materiaal van het dekschildje rood plastic is waar ze bij de bloemenkiosk op de Sweder van Zuylenweg te Utrecht een fraaie bos rozen verpakken. "Wat ga je d'r mee doen"? "Neem maar een velletje mee jochie"
Op een julidag stond ik op een kleine betonnen steiger heerlijk pollak te vissen. Ze beten bij vlagen maar voldoende om het dik naar mijn zin te hebben. Op enig moment stopte er een vrachtwagen van de Noorse posterijen, Posten genaamd. De chauffeur had blijkbaar lunchpauze want hij had een boterham in de mond terwijl hij een vliegenhengel aan het optuigen was. Hij nam plaats op de rechteruithoek van de steiger en wierp vrijwel zijn gehele lijn recht vooruit de fjord in. Echt zinken deed zijn lijn niet. Wat ook direct opviel was dat de postman zijn vliegje niet begon binnen te strippen maar met de hengel onder de arm leek te staan wachten op betere tijden.
Ik had ondertussen alweer een fraaie pollak gevangen en verwachtte eigenlijk dat de man wel eens even zou komen kijken hoe ik dat dan wel niet deed. Maar nee. Hij keek zelfs niet in mijn richting. Hij liet, zo zag ik, telkens zijn lijn met het tij meevoeren en wierp bij het einde van zo’n drift pas weer opnieuw in om dan alweer zo’n zelfde drift te maken. Hij ondertussen de zoveelste boterham oppeuzelend, ik alweer een mooie pollak.
Op enig moment werd bij de postman de hengel bijkans uit de handen getrokken. Iets groot en zilverkleurig sprong wel een meter boven water uit. Zeeforel. En een mooie ook! Het werd een serieuze dril en ik besloot hem te helpen met het landen van de vis want een schepnetje had hij niet bij zich. Even later kon ik hem feliciteren met de vangst van een zeer fraaie zeeforel (R.I.P) die hij, zo bleek, gevangen had op een klein rood garnaaltje. Dát was dus wat hij aan een intermediate lijn met het tij liet mee driften! Hij bedankte me voor de assist en gaf me een paar van die garnaaltjes.
Sinds dien zitten deze garnaaltjes, vanzelfsprekend, in mijn bescheiden zoutwater zeeforel collectie. En zo heel af en toe doe ik wat hij deed. Ver inwerpen, een intermediate lijn gebruiken, laten driften met het tij en wachten op die onverwachte en sneerharde aanbeet. Jazeker, ook ik scoor er resultaten mee!
Zet op een zoutwaterbestendige haak 8 een looddraadverzwaring. Daarna bindt je boven de haakbocht een stripje rode folie en een stukje koperdraad op.
Maak een lijfje van niet al te strak opgezette ruige vuilrode dubbing en vouw daar het stukje folie over heen. Het folie achter het haakoog vastzetten.
Segmenteer het lijfje door de koperdraad er paar slagen door te wikkelen en bind af. met een dubbingnaald de dubbing even uitpulken en de garnaal aflakken.
erikdenoorman
