De lelijkste vlieg van Scandinavië?
In de noordelijke landen staan ze, op een aantal uitzonderingen na, niet bekend om hun verfijnde patronen wanneer het op droge vliegen aankomt. Van oudsher moest men zich als bedienen van natuurlijke materialen zoals veren en bont. Maar daar was dan ook geen gebrek aan. Tegenwoordig is er net zoveel en zo verscheidenheid aan bindmateriaal verkrijgbaar als op het Europese vasteland. Toch zit dat ruige binden er wel een beetje diepgeworteld in daar. Nog steeds wel.
Eén van de gouwe ouwe vliegen die tot op de dag van vandaag bij vrijwel elke Noor of Zweed in de vliegendoos is te vinden werd in 1967 (!) door de Zweed Kenneth Bohström bedacht. Opvallenderwijze geheel bestond zijn sedge imitatie geheel uit synthetisch bindmateraal. Namelijk antron. Een materiaal dat toen net nieuw was en een aarzelende weg bewandelde naar acceptatie in de bindwereld. De Racklehanen was geboren!
Een spuuglelijke vlieg die echter voldoende de sedge imiteerde want de vangsten ermee waren, en zijn, ronduit spectaculair te noemen. Over dat spuuglelijk valt nog wel wat te discussiëren. Smaken verschillen natuurlijk. Dit geniale vliegje had verder als voordeel dat het, mits ingevet, dreef als een kurkje en schier onverwoestbaar bleek. Met slechts een paar valse worpen kan je de vlieg weer droog ‘slaan’. Het duurde niet lang of het vliegje werd wereldberoemd en vormde zelfs de titel voor het grootste vliegvisblad van Zweden.
Goed, je wilt er vast eens wat gaan proberen. Dan heb je dus antron nodig. Neem dan niet met die mooie rechte fibers maar juist die ‘kringeliger’ variant. Want die houdt nu eenmaal veel meer lucht vast. Het is er intussen in heel veel kleuren. Maar voor sedges komen zwart, beige en bruintinten natuurlijk als eerste in aanmerking. Dat zijn immers de kleuren waar je dit insect verreweg het meest aantreft in de natuur. Het binden ervan gaat als volgt:
Knip stukjes van pakweg 5 mm af en verwerk die tussen duim en wijsvinger tot een dubbing. Breng de dubbing aan en gebruik eventueel wat dubbingwas om het beter op de binddraad te houden.
Maak van de dubbing een lijfje op ongeveer 2/3 van de haaksteel. Bind nu een flinke toef antron naar voren in en kam die wat uit.
Vouw dan de toef antron naar achteren als dekvleugel. Zorg ervoor dat de vleugel zowel de bovenkant van de vlieg als de flanken ervan bedekt.
Knip de vleugel al op gewenste lengte en breng als laatste wat dubbing op om het kopje van de vlieg te maken. Hierna kun je afbinden en de afbindknoop even lakken.
Over het algemeen zal je de rackelhanen vissen als er sedges óp het water zijn. Let wel: Als je zwermen sedges in de lucht ziet wil dat helemaal niet zeggen dat ze ook op het water aanwezig zijn en dat er vis op aast. In de regel is dat in de namiddag en avond. Tot wel aan donker toe. Als het echter bewolkt is kan het zijn dat ze er eerder al zijn. Kwestie van goed observeren dus. Dat weet je dikwijls ook snel, ze zijn relatief makkelijk met de hand te vangen, de grootte en de kleur van de op dat moment aanwezige soort(en). En uiteraard is het zinvol je keuze hierop aan te passen. Succes met dit lelijke eendje onder de sedges. Of is het toch een beauty misschien?
erikdenoorman
Het hoeft niet altijd diep
In de havens op voorn vissen is meestal zo dat je de vis moet zoeken tegen de bodem. En dat kan, al naar gelang de diepte van zo’n haven een uitdaging zijn. Hoe dieper, hoe langer je dunne lijn met nimf(en). Tja en dan moet jet het ook nog kunnen werpen met een beetje wind en tussen allerlei denkbare obstakels en passanten door. Wie het regelmatig doet weet er alles van.
Maar niet geheel zelden zit de voorn in de bovenste waterlaag. Vooral tegen donker aan kan dat zelfs spectaculair zijn om te zien. Al die flankende knoepers in dat doorgaans heldere winterwater. Je snapt dat een goudkopnimfje al snel door de vis heen zakt. Zeker als er tungsten in het spel is. Hoewel ze zelfs dan, als de vis écht los is, ook nog wel eens tijdens het afzinken worden aangevallen. Beter en effectiever is het nu te kiezen voor iets wat minder snel afzinkt.
Ik ken vliegvissers die met spidertjes goede successen boeken dan. Het patroontje dat ik dan inzet heeft er ook wel iets van weg. Enorm simpel en bestaande uit een loodverzwaring van dun looddraad, bruine synthetische dubbing en een slap veertje ( in dit geval junglecock ). Ik bind ze doorgaans op haakje 14 en soms op 16. Klein dus. Het vliegje zal nadat het op het wateroppervlak is geland langzaam afzinken. Strippen doe ik niet eens. Hooguit wat wiebelen met mijn hengel.
Soortgelijke vliegjes kun je in diverse kleuren maken natuurlijk. Maar ik prefereer vooral bruin en zwart. Het zal vast iets van een willekeurig waterbeestje voorstellen. De hoog zwemmende voorns laten ze beslist niet ongemoeid. Gevist aan een standaard tapse nylon leader met een 6x puntje een goede keuze voor als ze eens niet diep zitten. Dikste helft van je leader even invetten en je kunt nu zelfs zonder beetverklikker aan de bak. Probeer het gerust maar eens! Hieronder de bindwijze in beeld.
erikdenoorman
Hackbestendige snoekstreamer
Bij de hack van mijn website verleden jaar zijn diverse bestanden voor de eeuwigheid verdwenen. Jammer maar helaas. Een van de bestanden was die van de regenpakstreamer. Kennelijk is men voornemens weer wat regenpakken te gaan verknippen want ik kreeg het verzoek deze streamer nogmaals te publiceren. En zo komt het dat ie, na de desastreuse hack, toch weer op mijn website terecht komt. Wat goed is, moet goed blijven!
Met één belangrijke modificatie. Het bleek namelijk dat sommige snoeken het tot een ware kunst verheven hebben het staartje dusdanig tussen de tanden te nemen dat op enig moment de vellen er aan hangen. Ik maak ze nu met een makkelijk vervangbaar staartje. Met een lusje op de haak en een haakje aan de staart. Altijd handig en je kunt deze zelf gemaakte staartjes, mits je regenpakken in diverse kleuren kunt scoren, ook nog eens in een andere tint opzetten.
Voor het model van de wiggle staart gebruikte ik een plaatje van internet dat ik op een kartonnetje tekende en zo tot een knip mal bombardeerde. Ik teken met die mal de nodige staartjes op een stuk regenpak en knip er af en toe een voorraadje van. Ik ken mensen die er nog weer glittertjes op lijmen. Hoeft niet maar staat wel grappig!
De rest is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Je bekleed de haak respectievelijk met cactuschenille en bucktail. Op het kopjes twee oogjes die je in de epoxy zet. Al met al geen extreme handelingen, goedkoop materiaal en een leuke afwisseling op vele bestaande patronen.
Deze streamer, die wat lastiger werpt met wind, komt spectaculair tot leven in het water. Met name op veel bevist water, donker water en dieper water (weteringen-kanalen enz.) komt deze streamer tot resultaten als al het andere niet (meer) werkt. Vele snoeken heb ik er intussen op zien klappen. Op de foto hierboven één van de laatste exemplaren die het afgelopen weekend gretig in het oranje regenpak hapte.
erikdenoorman
Zylinder Foam eendagsvlieg
Er zijn ontelbare manieren om goed vangende eendagsvliegen te binden. Wil je een goed drijvende en zichtbare eendagsvlieg die het op stromend water goed doet dat is deze bindwijze met foam, Mini soft Zylinder foam van A&M om exact te zijn, een aanrader. Het is er in diverse diameters (en kleuren) zodat je ook diverse groottes eendagsvliegen ervan kun maken. Er zijn overigens ook patronen bekend waar het foam in sedges en steenvliegen wordt toegepast. Maar die heb ik niet in mijn collectie omdat ik daarvoor weer andere bindwijzen preveleer. Wel gebruik ik het regelmatig bij een variant op de beroemde klinkhåmer.
Een eveneens op deze vlieg toegepaste extra drijfmethode is het spreiden van de staartfibers waardoor de vlieg ook nog eens stabieler op het water komt te staan. Hoe je dat allemaal relatief eenvoudig zelf kunt bewerkstellingen heb ik ook in beeld gebracht met onderstaande foto’s.
Zet een haak in je klem en zet een stukje Zylinder foam op. In mijn geval koos ik haak 12 en 3 mm. Foam. Breng de binddraad net boven de haakbocht en wikkel er een klein bobbeltje mee. Zet nu wat fibers van een haneveer op als staart (ongeveer zo lang als het lijfje). Door de fibers strak tegen het bobbeltje aan te binden gaan ze mooi wijd uit staan.
Kies nu de door jou gewenste dubbingkleur en wikkel er een lijf je mee tot net achter het haakoog. Zet nu een hackleveer op en wikkel deze horizontaal rondom het stukje foam. Bindt de vlieg af en lak eventueel het kopje. Als laatste knip je het stukje foam op de gewenste lengte.
De zelfde vlieg maar nu van bovenaf gefotografeerd. Eventueel ( bij schuim op het water) het kopse deel van het foam even met fel kleurde watervaste stift aantippen voor een nóg betere zichtbaarheid!
Succes met binden!
erikdenoorman
Pagina 3 van 6
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Vliegbinden