Walden-pond

Je vlieg kunnen volgen

 

Als je met droge vliegen vist wil je natuurlijk graag zien waar die op het water land, hoe de vlieg wegdrijft op de stroom en uiteindelijk door de vis wordt gepakt. Kortom, je wilt je vlieg kunnen volgen. Soms zijn de omstandigheden er niet naar dit naar behoren te kunnen doen. Belabberde lichtomstandigheden, een nare kabbel, schuim op het water en dergelijke kunnen daar een oorzaak van zijn. En daar is weinig of niets aan te doen. Maar ook als je ogen minder worden kun je hinder ervaren bij het volgen van je vlieg. Al helemaal als het ook nog eens een piepklein vliegje betreft.

 

 


Er vanuit gaande dat je een goede (zonne)bril op  je neus hebt is er bij het binden van vliegen een eenvoudig foefje dat ervoor zorgt dat je je vlieg beduidend beter kunt volgen. Het opzetten van fluoriserende antron. Dat gaat het makkelijkst bij parachutevliegen en klinkhåmers. Maar ook bij gewone gehackelde vliegen kun je dit materiaal opzetten. Deze ongekend felle kleuren komen in de natuur nauwelijks voor. De natuur aan het water biedt een grote variatie in groen, bruin, wit, blauw en grijs. Hierdoor worden je ogen al heel snel op getrickerd als iets daarin afwijkt. Eigenlijk vanaf dat de vlieg op het water land al kun je ‘m zien. En dat is natuurlijk buitengewoon prettig. Probeer het maar eens!Ik hoor wel eens zeggen dat de vis dergelijke vliegen niet of minder graag neemt. Maar dat is mij niet gebleken tijdens de vele sessies die ik een dergelijke vlieg heb meegemaakt.

 

erikdenoorman

Caddis emerger

 

 

 

Deze emerger stelt een zich uit de pop worstelende caddis (sedge) voor. Een uitstekend patroon voor als er zich een hatch van deze insecten afspeelt. En dat is vrijwel altijd in de namiddag avond en zelfs ’s nachts.  Op het moment van uitkomen is het insect tamelijk beperkt in zijn vluchtpogingen. Je ziet forel en vlagzalm ze dan ook zonder al te heftige inspanningen tot zich nemen. Alsof ze weten: “die kan niet meer wegzwemmen en ook nog niet wegvliegen”. Ik heb met dit patroon, dat in de kleinere maten ook door voorn en winde niet met rust gelaten wordt, veel fijne momenten meegemaakt op van die lange Noorse zomeravonden.

 

De heb je nodig om deze emerger te maken. Verreweg het meest gebruik ik haak 12. Soms een maatje grote of kleiner.

 

Het onderste deel van deze vlieg, dat je bij het vissen NIET moet invetten omdat die door het wateroppervlak moet steken is de deels verlaten pop. Deze maak je bijvoorbeeld van een paar mooie lange elandharen. Het olijfgroene ‘zwembandje’ van antron is niet de vleugel maar het zich ontpoppende lijfje van de caddis. Al naar gelang de soort caddis kun je ook beige, bruin en vuil oranje gebruiken. De vleugel is vrijwel geheel ontwikkeld op dit patroon en is vervaardigd van hertenhaar. Ook voor de vleugel kun je, per soort caddis, andere kleuren hertenhaar inzetten. Het binden van deze relatief makkelijk na te binden, fijn zichtbare en goed drijvende caddis emerger gaat als volgt…

 

  

Selecteer paar elandharen en zet die achterop de haakbocht aan de punten vast. Wikkel er een mooi lijfje mee.

 

 

Hierna zet, aan de bovenkant van de haak  je een lusje olijfgroene antron op. Knip nu wat hertenhaar van de huid en behandel dat even in een hairstacker zodat de puntjes mooi gelijk zijn.

 

De laatste handeling is het aanbrengen van de hertenharen vleugel. Als het allemaal goed gegaan is dan is dit het resultaat.

 

erikdenoorman

Van ballonnetje naar buzzer

 

Wat witte antron, rood koperdraad, rode dubbing en een ballonnetje zijn dit keer de ingrediënten.

 

Je ziet het niet zo heel vaak meer dat er met latex wordt gebonden. Vroeger werd het vaak gebruikt om mooie lijfjes voor nimfen van te maken. Het is op de een of andere manier uit de belangstelling verdwenen. Wil je het toch eens proberen dan kan een feestballonnetje je het bruikbare bindmateriaal verschaffen. Je treft ze overal aan, in allerlei kleuren, diktes en formaten. En het kost geen drol. Uiteraard is het enorm elastisch zodat je maar een klein stripje nodig hebt om er mee aan de slag te gaan. Ik presenteer je dit keer een buzzer. Mooi voor op de forellenvijver maar ook in de polder. Tegen het riet gevist aan een deels ingevette leader een heuse attractie voor o.a. fraaie ruisvoorn. Wist je dat er ook grote karpers mee gevangen worden trouwens ? Het binden gaat zoals op de foto’s afgebeeld.

 

 

Zet je binddraad op en bind een stukje rood koperdraad op. Knip een reepje van de ballon af en zet dat eveneens op de haaksteel.

 

 

Maak van het stripje ballon een mooi lijfje en rib dat vervolgens met het rode koperdraad. Heb je geen rood koperdraad dan gewone koperdraad gebruiken.

 

 

Nu een stukje witte antron haaks op de haak opzetten en inbinden. van de dubbing maak je een thoraxje waarna je de antron kort afknipt.

 

Eventueel een drupje bugbond of dergelijke aan de bovenkant van de thorax aanbrengen en laten harden onder het UV lampje.


erikdenoorman

Hertenhaar sedges

 

Sedges (caddis) zijn ondenkbaar in elke vliegen doos. Deze insecten komen overal voor, zijn er is veel soorten en maten en vormen een belangrijke hap voor veel vissoorten in binnen en buitenland. Zowel de larven, de poppen als de volwassen exemplaren.

Hertenhaar is zeer geschikt om ze mee te binden. Er zijn talloze patronen bekend. Maar als je ze in hoofdgroepen indeelt dan kom je op pakweg vier bind methodes die het meest gebruikt worden. Dus kun je je eigen voorkeur hieruit halen. Ik heb bij deze voorbeelden sprieten en dergelijke gewoon weg gelaten. Die hebben mij nooit kunnen overtuigen van meerwaarde te zijn. Welke je ook kiest;, let in de praktijk goed op wat er op het water zit aan sedges. probeer er eentje te vangen om goed waar te nemen welke kleur het lijfje en de vleugel heeft. ook de grootte van het insect is dan goed te zien. Als je daar jou imitatie op kunt aanpassen ben je op de goede weg.

 

Laat ik met mijn eigen favoriet beginnen. Simpel, goed drijvend en voldoende silhouet.

 

Een variant op bovenstaande heeft niet zo'n mooi muddlerachtig kopje maar een stukje foam. Romam Moser bedacht het zo destijds.

 

Dit klassieke patroon is wat bewerkelijker. Veel gemaakte fout is dat met het hertenhaar zeer strak opzet. Ik laat het liever wat luchtiger zodat het drijfvermogen nog) beter wordt.

 

Ook populair zijn sedges waarbij eveneens een hackleveer mee wordt geboden. De vlieg drijft uitmuntend en de hertenharen vleugel mag wat dunner gebonden worden dan bij de andere 3 exemplaren.

 

 

erikdenoorman

Mylar garnaal

 

Er zijn heel wat patronen in omloop om een imitatie van een garnaal neer te zetten. Logisch want het wemelt er van in zout water. Van superklein tot imposant groot. En dan ook nog eens in zowat alle denkbare kleuren. Maar ondanks die kleuren zijn de meeste soorten toch in min of meerdere mate doorzichtig. Ze worden gegeten door enorm veel vissoorten. In ons eigen land worden ze voornamelijk ingezet bij het vliegvissen op zeebaars. In het buiteland kun je ze ook heel goed gebruiken voor o.a. pollak, koolvis, kabeljauw, zeeforel, makreel enz. enz.

 

Marco weet het al langer dan vandaag. Pollak slaat een garnaaltje beslist niet af!


Veel garnalenpatronen zijn voor een beginnende binder tamelijk complex om te maken. Zoals jullie van me gewend zijn koos ik ook nu weer voor een eenvoudiger variant. Maar wel eentje die het goed zal doen bij het bevissen van zoutwater rovers. Het meest opvallende is het stukje schuin afgeknipte Mylar tube. Deze tube, met een doorsnede van 10 mm. Wordt straks het lijfje van de garnaal waar ook de oogjes opgeplakt zullen worden.

 

Wat je verder nog nodig hebt zijn wat grizzle fibers (bijv. craftfur), wol, lange synthetische dubbing, watervaste viltstift en bugbond (of dergelijke). Ik koos voor de rode kleur. Maar door zelf je materiaal aan te passen zijn ze in meer kleuren (en maten) te maken natuurlijk. Denk hierbij ook aan bruin, grijs en zandkleurige exemplaren. Voor de tropen mogen ze beslist vrolijker zijn! Op de foto’s zie je de bindstappen.

 

 

      

Maak van de grizzle fur de kenmerkende sprieten voor de garnaal. Daarna zet je schuin onder de sprieten de dubbing op.

 

 

Het tapse lijfje van de garnaal is eenvoudig van breiwol te maken. Verwijder de binddraad, schuif de mylar over het lijfje en zet de binddraad weer op om de mylar vast te zetten.

 

 

Achter op het mylar lijfje laat je aan weerskanten een dikke druppel bugbond vloeien die je meteen laat harden. Met stift maak je de oogjes zwart.

 

 

Met stift kun je, desgewenst, nog een kleurenpatroontje aanbrengen. Hierna is het zaak de mylar meerdere keren stevig in de lak te zetten.

 

Als alles goed is gegaan is het eindresultaat zoiets geworden. Opvallend is dat ik ze ook regelmatig voor enkele Belgische vissers bind. Bijzonder is dat zij ze met succes inzetten bij het bevissen van snoekbaars op brak water. Het is maar dat je het weet. Succes in elk geval met deze Mylar garnaal!

 


erikdenoorman